ΔIEΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΗΡΥΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Από τις 16 ως τις 18 Γενάρη, η Βηρυτός μετατράπηκε σε κέντρο του συντονισμού ανάμεσα σε αντιπολεμικά κινήματα όλου του κόσμου και τις οργανώσεις της Αντίστασης στη Μέση Ανατολή, φιλοξενώντας το Διεθνές Φόρουμ για την Αντίσταση, τον αντιιμπεριαλισμό, την αλληλεγγύη των λαών και τις Εναλλακτικές Λύσεις. Το κύριο βάρος του μεγάλου αυτού γεγονότος στο Λίβανο ανέλαβε η Χεζμπολάχ, ενώ το συνέδριο συνδιοργανωνόταν από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του Λιβάνου που υποστήριξαν την Αντίσταση στο Ισραήλ το 2006, την επιτροπή που οργανώνει το «Συνέδριο του Καϊρου», τη Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο της Βρετανίας και της Ελλάδας και αντιμπεριαλιστικές οργανώσεις της Ινδίας.Η προετοιμασία είχε ξεκινήσει εδώ και μήνες και έτσι το πρόγραμμα προσαρμόστηκε λόγω των βομβαρδισμών και της εισβολής του Ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας. Η αλληλεγγύη στην αντίσταση των Παλαιστίνιων της Γάζας, η συζήτηση για την αδυναμία της ισραηλινής πολεμικής μηχανής να φτάσει σε νίκη και η οργή για την ανοιχτή συνεργασία των περισσότερων αραβικών καθεστώτων με τους ιμπεριαλιστές κυριάρχησαν σε ολόκληρο το συνέδριο. Στελέχη της Χεζμπολάχ, της Χαμάς, του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, νέοι Παλαιστίνιοι της Δυτικής Οχθης και της διασποράς, γυναίκες από το Μαρόκο, την Αλγερία, την Ιορδανία, εναλλάσσονταν στο βήμα με συνδικαλιστές, φοιτητές και αγωνιστές του αντιπολεμικού κινήματος κάθε προέλευσης και κάθε εθνικότητας. Ανάμεσά τους προσωπικότητες όπως η ιστορική φυσιογνωμία του παλαιστινιακού κινήματος, Λέιλα Χάλεντ, η αφροαμερικανίδα πρώην γερουσιαστής και υποψήφια πρόεδρος των ΗΠΑ Σίνθια ΜακΚίνει, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, Ράμσεϊ Κλαρκ.Περισσότεροι από 700 παρακολούθησαν την εναρκτήρια εκδήλωση του Συνεδρίου και πολλές εκατοντάδες ακόμη πήραν μέρος στις συζητήσεις τις επόμενες μέρες.Η κατάληξη ήταν ένα αποφασιστικό κάλεσμα για μποϋκοτάζ, σταμάτημα επενδύσεων και κυρώσεις σε βάρος του Ισραήλ, κάλεσμα που συνδυάστηκε με έκκληση 323 πανεπηστιμιακών από την Βρετανία (ανάμεσά τους ο Έρικ Χοπσμπάουμ, ο ?λεξ Καλλίνικος, ο Ετιέν Μπαλιμπάρ, ο Ζιλμπέρ Ασκάρ, ο Στάθης Κουβελάκης, ο Ερνέστο Λακλάου, ο Μοσέ Μαχόβερ, ο Γιώργος Παΐζης, ο Ιλάν Παπέ και ο Σλαβόι Ζίζεκ). Το συνέδριο αποφάσισε επίσης να στηρίζει την καμπάνια «60 χρόνια ΝΑΤΟ είναι αρκετά» και να καλέσει στη διεθνή κινιτοποίηση στο Στρασβούργο στις 2-5 Απρίλη 2009.Οι εναρκτήριες ομιλίες έγιναν από εκπροσώπους των πέντε βασικών οργανωτών. Ανάμεσά τους ο Πέτρος Κωνσταντίνου, από τη Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο. Ο Αλί Φαγιάντ, από τη Χεζμπολάχ τόνισε ότι: «αυτό που κάποτε ήταν απλώς όνειρο, σήμερα φαίνεται να μπορεί να γίνει πραγματικότητα: να καταφέρνουμε νίκες κατά του Ισραήλ. Ελπίζουμε η εμπειρία της Αντίστασης στο Λίβανο και τη Γάζα να γενικευθεί σε χρόνο και χώρο». Ο Χαμντίν Σαμπάχι, βουλευτής της κόμματος αλ-Καράμα στην Αίγυπτο, ο οποίος την προηγούμενη ακριβώς μέρα είχε συμμετάσχει στην προσπάθεια σπασίματος του αποκλεισμού της Γάζας στο σύνορο με την Αίγυπτο: «Δεν υπάρχει μία Αίγυπτος αλλά δύο. Η μία που συνεργάζεται με τους σιωνιστές και η άλλη που μαζεύει τεράστιο όγκο προσφορών και προσπαθεί να σπάσει το σύνορο. Η ανθρωπιστική βοήθεια που έχει συσσωρευτεί είναι πολύ μεγάλη. Η Γάζα δεν χρειάζεται άλλη. Χρειάζεται πολιτική υποστήριξη για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης και όπλα. Παλεύουμε για να απελαθεί ο ισραηλινός πρέσβης από την Αίγυπτο και να καταργηθεί η συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ». Ο Πέτρος Κωνσταντίνου υπογράμμισε ότι η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη σημαίνει συγκεκριμένα καθήκοντα για το αντιπολεμικό κίνημα και συγκεκριμένες απαιτήσεις απέναντι στις κυβερνήσεις της Ευρώπης: «Κλείστε τις πρεσβείες του σιωνιστικού κράτους. Διακόψτε κάθε σχέση, διπλωματική, στρατιωτική, πολιτιστική. Αναγνωρίστε τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της Χαμάς. Κλείστε τις νατοϊκές βάσεις που υποστηρίζουν το Ισραήλ. Καμία χρήση των λιμανιών για αποστολή όπλων και βοήθειας στο Ισραήλ. Το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα κινητοποιήθηκε άμεσα όταν πληροφορήθηκε ότι από το λιμάνι του Αστακού ξεκινάνε όπλα για το Ισραήλ. Καταφέραμε να κάνουμε την κυβέρνηση να αρνηθεί την εμπλοκή της. Αλλά πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα. Τα συνδικάτα έχουν τη δύναμη να μπλοκάρουν όλο τον μηχανισμό που υποστηρίζει το Ισραήλ: να κόψουν το ρεύμα στα λιμάνια, να διακόψουν τις τηλεπικοινωνίες». Ο Ναϊμ Κάσεμ, από την ηγεσία της Χεζμπολάχ, έκλεισε τη συζήτηση δίνοντας έμφαση στην ενότητα μεταξύ της Αριστεράς και της ισλαμικής Αντίστασης. Ως πρώτο καθήκον για το άμεσο μέλλον έθεσε την «πίεση πάνω σε όλες τις κυβερνήσεις να κόψουν σχέσεις με το Ισραήλ».ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Το παράδειγμα του Αστακού μπήκε πολλές φορές στη συζήτηση και όχι μόνο από προερχόμενους από την Ελλάδα. Ακόμη και οι ινδοί αντιπρόσωποι σημείωσαν ότι ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκε το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα δείχνει ένα παράδειγμα συγκεκριμένης δράσης για όλους. Από τη μεριά μας, όσοι συμμετείχαμε στην αποστολή της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο προσπαθήσαμε σε όλες τις συζητήσεις να παρέμβουμε για να τονίσουμε ότι πάνω από κάθε διακήρυξη αλληλεγγύης είναι η οργάνωση του κινήματος μέσα σε κάθε χώρα για να προκαλέσουμε πλήγματα στις κυβερνήσεις που υποστηρίζουν το Ισραήλ και τον πόλεμο των ΗΠΑ.Η Δήμητρα Κυρίλλου, στη συζήτηση για την οικονομία, έφερε το παράδειγμα της έκρηξης που ξεκίνησε το Δεκέμβρη στην Ελλάδα: «Η δολοφονία ενός παιδιού έγινε η αφορμή για να ξεσπάσει στους δρόμους ένα κίνημα που είχε τις ρίζες του στην αντίσταση στην οικονομική κρίση και τις ιδιωτικοποιήσεις. Με το που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί στη Γάζα, τη σκυτάλη πήραν οι αντιπολεμικές κινητοποιήσεις». Ο Σωτήρης Κοντογιάννης μίλησε για τη συνενοχή του ΝΑΤΟ στο έγκλημα κατά της Παλαιστίνης και κάλεσε στη μεγάλη διεθνή διαδήλωση στο Στρασβούργο τον Απρίλη με σύνθημα : «60 χρόνια ΝΑΤΟ είναι αρκετά».Ο Δημήτρης Τσουκαλάς, πρώην πρόεδρος της ΟΤΟΕ, στη συζήτηση για τα συνδικάτα, όπου πήραν μέρος συνδικαλιστές από Τυνησία, Συρία, Σουδάν και άλλες χώρες μετέφερε τις προχωρημένες εμπειρίες του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα: «Οι εργαζόμενοι μέσα σε κάθε χώρα έχουν δυνατότητες να προχωρήσουν σε συγκεκριμένες δράσεις ενάντια στον πόλεμο. Στην Ελλάδα έχουμε σημαντικές εμπειρίες, το 1999 οι σιδηροδρομικοί είχαν απεργήσει για να σταματήσουν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ που πήγαιναν στο Κόσοβο. Το 2003, τα συνδικάτα προχώρησαν σε γενικές απεργίες ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ. Οι λιμενεργάτες βγήκαν ανοιχτά και είπαν ότι δεν θα εξυπηρετήσουν τον πόλεμο. Το 2005 η ΟΤΟΕ προχώρησε σε συγκέντρωση χρημάτων για αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, με τα οποία χτίσαμε ένα νηπιαγωγείο στη Γάζα και σήμερα ξεκινάμε να το ξαναοργανώνουμε για να προσφέρουμε στο λαό της Γάζας που υπέφερε από τους βομβαρδισμούς και την εισβολή του Ισραήλ». Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας στο Συνέδριο εκπροσώπησε η Εμη Τζίβα.Ο Ντίνος Αγιομαμίτης, από τη Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο της Κύπρου τόνισε ότι το αίτημα του αντιπολεμικού κινήματος στην Κύπρο απέναντι στην ελληνοκυπριακή κυβέρνηση η οποία δηλώνει πως είναι στο πλευρό των Παλαιστίνιων είναι «Να σταματήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ και να στείλει ως κυβέρνηση ένα πλοίο με ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Δεν αρκεί να δηλώνει την ενόχλησή της για τον εμβολισμό του πλοίου Dignity που ξεκίνησε από κυπριακά ύδατα. Οι Ισραηλινοί χτυπάνε τα πλοία των ακτιβιστών γιατί η κυβέρνηση δεν τολμάει να αναλάβει η ίδια την ευθύνη».Ο Οσάμα Χαμντάν, από την ηγεσία της Χαμάς, έστειλε μήνυμα στους επίδοξους «μεσολαβητές» μεταξύ Παλαιστίνιων και Ισραήλ: «Μας συγχωρείτε αλλά δεν σας χρειαζόμαστε. Οσο ο λαός μας σκοτώνεται, εμείς θα πολεμάμε για την απελευθέρωσή του και έτσι θα δυναμώνουμε. Δεν θα αφήσουμε να μας πάρουν με πολιτικά μέσα όσα δεν μας πήραν στο πεδίο της μάχης. Βάλτε καλύτερα τις δυνάμεις στο να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζας, να σταματήσει η εισβολή, όχι η Αντίσταση. Στη Γάζα έχουμε μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή, αλλά δεν ζητάμε τη συμπόνια σας. Οσο θα υπάρχει κατοχή της Παλαιστίνης, θα υπάρχουν τέτοια εγκλήματα. Ζητάμε τη βοήθεια για να σταματήσουμε την κατοχή, όχι μόνο στη Γάζα αλλά σε ολόκληρη την παλαιστινιακή γη». Σε αντίστοιχη κατεύθυνση ήταν και η τοποθέτηση του εκπροσώπου της Ισλαμικής Τζιχάντ. Ο Τζον Ρις, από το Stop the War Coalition της Βρετανίας μίλησε για την εκπληκτική συμμετοχή στην τελευταία διαδήλωση στο Λονδίνο, με περισσότερους από 150 χιλιάδες ανθρώπους στο πλευρό της Παλαιστίνης και υπογράμμισε ότι ο ιμπεριαλισμός συνεχίζει να δέχεται τη διπλή πίεση του αντιπολεμικού κινήματος και της αντίστασης στην κατοχή και τον πόλεμο σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λίβανο και Παλαιστίνη.
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ & ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Στο συνέδριο ήταν ολοφάνερος ο ενθουσιασμός που προκάλεσε στον αραβικό κόσμο η απέλαση των ισραηλινών πρέσβεων από τη Βολιβία και τη Βενεζουέλα. Η πολυάριθμη αντιπροσωπεία βουλευτών και συνδικαλιστών από τη Βενεζουέλα δεχόταν συνεχώς χειροκροτήματα. Το παράδειγμα των δύο λατινοαμερικάνικων χωρών φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση τους ηγέτες των αραβικών καθεστώτων. «Αν ο Τσάβες κλείνει την πρεσβεία του Ισραήλ, τι δικαιολογία έχει μείνει στο Μουμπάρακ;», ήταν η οργισμένη απορία δεκάδων ομιλητών.Στο φετινό συνέδριο του Λιβάνου υπήρχαν δύο ορατές διαφορές σε σχέση με το αντίστοιχο που είχε πραγματοποιηθεί μετά τη νίκη της Αντίστασης το 2006. Από τη μια μεριά, η είσοδος της Χεζμπολάχ στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» του Λιβάνου έχει δυσκολέψει τις σχέσεις της με την Αριστερά. Ο Μπάσεμ Τσιτ, από την αδελφή οργάνωση του ΣΕΚ στο Λίβανο μας εξήγησε: «Το 2006 η Αριστερά δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις για την Αντίσταση και συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την αντίσταση των μαχητών της Χεζμπολάχ. Όμως τώρα η Χεζμπολάχ συμμετέχει στην κυβέρνηση μαζί με τους εχθρούς της Αντίστασης. Εχουν ξεκινήσει μάχες σε εργατικούς χώρους, για παράδειγμα οι απεργίες των εκπαιδευτικών και η Χεζμπολάχ είναι ενάντια σε κάθε αγώνα, ακόμη και στις διαδηλώσεις, επειδή δεν θέλει να σπάσει τις σχέσεις της με τις άλλες δυνάμεις της κυβέρνησης».Από την άλλη, μια εντυπωσιακή διαφορά είναι η αισιοδοξία που πλέον κυριαρχεί σε παλιούς και νέους αγωνιστές. Ολοι επισημαίνουν πως τα αραβικά καθεστώτα - σύμμαχοι των Αμερικάνων και του Ισραήλ βρίσκονται στις χειρότερες μέρες τους. Στήριξαν με τον πιο προκλητικό τρόπο την επίθεση στη Γάζα, την ίδια ώρα που το Ισραήλ δεν μπορεί να υπερηφανευθεί ότι ξεπέρασε το σοκ της ήττας στο Λίβανο το 2006. Η οικονομική κρίση έχει φέρει σε δύσκολη θέση ακόμη και τα πλούσια κράτη του Κόλπου. Για πρώτη φορά οι διαδηλώσεις ήταν τόσο μαζικές και τόσο μαχητικές.Οι αγωνιστές των κινημάτων της Μέσης Ανατολής εκτιμούν ότι έχουμε μπει σε κρίσιμη περίοδο για τη σταθερότητα και του Ισραήλ και των άλλων συμμάχων των ΗΠΑ. Γι΄ αυτό ζητάνε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να τους ενισχύσουμε, παλεύοντας ενάντια στην αμερικάνικη και ισραηλινή επιθετικότητα μέσα σε κάθε χώρα. Το συνέδριο της Βηρυτού ήταν ένας σημαντικός σταθμός σε αυτή την προσπάθεια. Ας οργανώσουμε όλοι μαζί τα επόμενα βήματα.
Το παράδειγμα του Αστακού μπήκε πολλές φορές στη συζήτηση και όχι μόνο από προερχόμενους από την Ελλάδα. Ακόμη και οι ινδοί αντιπρόσωποι σημείωσαν ότι ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκε το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα δείχνει ένα παράδειγμα συγκεκριμένης δράσης για όλους. Από τη μεριά μας, όσοι συμμετείχαμε στην αποστολή της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο προσπαθήσαμε σε όλες τις συζητήσεις να παρέμβουμε για να τονίσουμε ότι πάνω από κάθε διακήρυξη αλληλεγγύης είναι η οργάνωση του κινήματος μέσα σε κάθε χώρα για να προκαλέσουμε πλήγματα στις κυβερνήσεις που υποστηρίζουν το Ισραήλ και τον πόλεμο των ΗΠΑ.Η Δήμητρα Κυρίλλου, στη συζήτηση για την οικονομία, έφερε το παράδειγμα της έκρηξης που ξεκίνησε το Δεκέμβρη στην Ελλάδα: «Η δολοφονία ενός παιδιού έγινε η αφορμή για να ξεσπάσει στους δρόμους ένα κίνημα που είχε τις ρίζες του στην αντίσταση στην οικονομική κρίση και τις ιδιωτικοποιήσεις. Με το που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί στη Γάζα, τη σκυτάλη πήραν οι αντιπολεμικές κινητοποιήσεις». Ο Σωτήρης Κοντογιάννης μίλησε για τη συνενοχή του ΝΑΤΟ στο έγκλημα κατά της Παλαιστίνης και κάλεσε στη μεγάλη διεθνή διαδήλωση στο Στρασβούργο τον Απρίλη με σύνθημα : «60 χρόνια ΝΑΤΟ είναι αρκετά».Ο Δημήτρης Τσουκαλάς, πρώην πρόεδρος της ΟΤΟΕ, στη συζήτηση για τα συνδικάτα, όπου πήραν μέρος συνδικαλιστές από Τυνησία, Συρία, Σουδάν και άλλες χώρες μετέφερε τις προχωρημένες εμπειρίες του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα: «Οι εργαζόμενοι μέσα σε κάθε χώρα έχουν δυνατότητες να προχωρήσουν σε συγκεκριμένες δράσεις ενάντια στον πόλεμο. Στην Ελλάδα έχουμε σημαντικές εμπειρίες, το 1999 οι σιδηροδρομικοί είχαν απεργήσει για να σταματήσουν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ που πήγαιναν στο Κόσοβο. Το 2003, τα συνδικάτα προχώρησαν σε γενικές απεργίες ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ. Οι λιμενεργάτες βγήκαν ανοιχτά και είπαν ότι δεν θα εξυπηρετήσουν τον πόλεμο. Το 2005 η ΟΤΟΕ προχώρησε σε συγκέντρωση χρημάτων για αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, με τα οποία χτίσαμε ένα νηπιαγωγείο στη Γάζα και σήμερα ξεκινάμε να το ξαναοργανώνουμε για να προσφέρουμε στο λαό της Γάζας που υπέφερε από τους βομβαρδισμούς και την εισβολή του Ισραήλ». Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας στο Συνέδριο εκπροσώπησε η Εμη Τζίβα.Ο Ντίνος Αγιομαμίτης, από τη Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο της Κύπρου τόνισε ότι το αίτημα του αντιπολεμικού κινήματος στην Κύπρο απέναντι στην ελληνοκυπριακή κυβέρνηση η οποία δηλώνει πως είναι στο πλευρό των Παλαιστίνιων είναι «Να σταματήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ και να στείλει ως κυβέρνηση ένα πλοίο με ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Δεν αρκεί να δηλώνει την ενόχλησή της για τον εμβολισμό του πλοίου Dignity που ξεκίνησε από κυπριακά ύδατα. Οι Ισραηλινοί χτυπάνε τα πλοία των ακτιβιστών γιατί η κυβέρνηση δεν τολμάει να αναλάβει η ίδια την ευθύνη».Ο Οσάμα Χαμντάν, από την ηγεσία της Χαμάς, έστειλε μήνυμα στους επίδοξους «μεσολαβητές» μεταξύ Παλαιστίνιων και Ισραήλ: «Μας συγχωρείτε αλλά δεν σας χρειαζόμαστε. Οσο ο λαός μας σκοτώνεται, εμείς θα πολεμάμε για την απελευθέρωσή του και έτσι θα δυναμώνουμε. Δεν θα αφήσουμε να μας πάρουν με πολιτικά μέσα όσα δεν μας πήραν στο πεδίο της μάχης. Βάλτε καλύτερα τις δυνάμεις στο να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζας, να σταματήσει η εισβολή, όχι η Αντίσταση. Στη Γάζα έχουμε μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή, αλλά δεν ζητάμε τη συμπόνια σας. Οσο θα υπάρχει κατοχή της Παλαιστίνης, θα υπάρχουν τέτοια εγκλήματα. Ζητάμε τη βοήθεια για να σταματήσουμε την κατοχή, όχι μόνο στη Γάζα αλλά σε ολόκληρη την παλαιστινιακή γη». Σε αντίστοιχη κατεύθυνση ήταν και η τοποθέτηση του εκπροσώπου της Ισλαμικής Τζιχάντ. Ο Τζον Ρις, από το Stop the War Coalition της Βρετανίας μίλησε για την εκπληκτική συμμετοχή στην τελευταία διαδήλωση στο Λονδίνο, με περισσότερους από 150 χιλιάδες ανθρώπους στο πλευρό της Παλαιστίνης και υπογράμμισε ότι ο ιμπεριαλισμός συνεχίζει να δέχεται τη διπλή πίεση του αντιπολεμικού κινήματος και της αντίστασης στην κατοχή και τον πόλεμο σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λίβανο και Παλαιστίνη.
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ & ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Στο συνέδριο ήταν ολοφάνερος ο ενθουσιασμός που προκάλεσε στον αραβικό κόσμο η απέλαση των ισραηλινών πρέσβεων από τη Βολιβία και τη Βενεζουέλα. Η πολυάριθμη αντιπροσωπεία βουλευτών και συνδικαλιστών από τη Βενεζουέλα δεχόταν συνεχώς χειροκροτήματα. Το παράδειγμα των δύο λατινοαμερικάνικων χωρών φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση τους ηγέτες των αραβικών καθεστώτων. «Αν ο Τσάβες κλείνει την πρεσβεία του Ισραήλ, τι δικαιολογία έχει μείνει στο Μουμπάρακ;», ήταν η οργισμένη απορία δεκάδων ομιλητών.Στο φετινό συνέδριο του Λιβάνου υπήρχαν δύο ορατές διαφορές σε σχέση με το αντίστοιχο που είχε πραγματοποιηθεί μετά τη νίκη της Αντίστασης το 2006. Από τη μια μεριά, η είσοδος της Χεζμπολάχ στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» του Λιβάνου έχει δυσκολέψει τις σχέσεις της με την Αριστερά. Ο Μπάσεμ Τσιτ, από την αδελφή οργάνωση του ΣΕΚ στο Λίβανο μας εξήγησε: «Το 2006 η Αριστερά δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις για την Αντίσταση και συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την αντίσταση των μαχητών της Χεζμπολάχ. Όμως τώρα η Χεζμπολάχ συμμετέχει στην κυβέρνηση μαζί με τους εχθρούς της Αντίστασης. Εχουν ξεκινήσει μάχες σε εργατικούς χώρους, για παράδειγμα οι απεργίες των εκπαιδευτικών και η Χεζμπολάχ είναι ενάντια σε κάθε αγώνα, ακόμη και στις διαδηλώσεις, επειδή δεν θέλει να σπάσει τις σχέσεις της με τις άλλες δυνάμεις της κυβέρνησης».Από την άλλη, μια εντυπωσιακή διαφορά είναι η αισιοδοξία που πλέον κυριαρχεί σε παλιούς και νέους αγωνιστές. Ολοι επισημαίνουν πως τα αραβικά καθεστώτα - σύμμαχοι των Αμερικάνων και του Ισραήλ βρίσκονται στις χειρότερες μέρες τους. Στήριξαν με τον πιο προκλητικό τρόπο την επίθεση στη Γάζα, την ίδια ώρα που το Ισραήλ δεν μπορεί να υπερηφανευθεί ότι ξεπέρασε το σοκ της ήττας στο Λίβανο το 2006. Η οικονομική κρίση έχει φέρει σε δύσκολη θέση ακόμη και τα πλούσια κράτη του Κόλπου. Για πρώτη φορά οι διαδηλώσεις ήταν τόσο μαζικές και τόσο μαχητικές.Οι αγωνιστές των κινημάτων της Μέσης Ανατολής εκτιμούν ότι έχουμε μπει σε κρίσιμη περίοδο για τη σταθερότητα και του Ισραήλ και των άλλων συμμάχων των ΗΠΑ. Γι΄ αυτό ζητάνε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να τους ενισχύσουμε, παλεύοντας ενάντια στην αμερικάνικη και ισραηλινή επιθετικότητα μέσα σε κάθε χώρα. Το συνέδριο της Βηρυτού ήταν ένας σημαντικός σταθμός σε αυτή την προσπάθεια. Ας οργανώσουμε όλοι μαζί τα επόμενα βήματα.
Στις 27-30 Μάρτη θα γίνει στο Κάιρο το (σχεδόν) ετήσιο Συνέδριο ενάντια στην αμερικανική και σιωνιστική επιθετικότητα. Το συνέδριο πέρα από την οργάνωση της συμπαράστασης στην Αντίσταση, η οποία καλύπτεται και μέσα από τη Βηρυτό, έχει σημασία ως κέντρο συντονισμού της πάλης ενάντια στο καθεστώς του Μουμπάρακ (αντιδικτατορικής πάλης, εργατικών και φοιτητικών αγώνων). Η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο ετοιμάζει τη συμμετοχή. Καλό είναι να το έχουμε όλοι υπ' όψιν και όσοι μπορέσουμε να πάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή